به نقل از «خبرآنلاین»

گام بلند دانشمندان در راستای شکست سرطان!

تاریخ انتشار: ۲۰ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۱۴۹۳۹

پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا لس‌آنجلس(UCLA) اسفنج کوچکی ساخته‌اند که می‌تواند در کنار تومور سرطانی کاشته شود تا به بدن در مبارزه با آن کمک کند.

این دستگاه اسفنجی در آزمایش‌هایی که روی موش‌ها انجام شده موجب بهبودی، جلوگیری از رشد و گسترش سرطان‌ها و افزایش زمان بقای بیمار شده است.

سیستم ایمنی بدن، خط مقدم قدرتمند دفاع در برابر پاتوژن‌ها و بیماری‌ها است، اما دسته‌ای از سلول‌های ایمنی به نام «سلول‌های تی تنظیم‌کننده»(Tregs) وظیفه دارند اطمینان حاصل کنند که به اشتباه به سلول‌های سالم بدن حمله نمی‌کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

متأسفانه یکی از ترفندهای شرور سرطان، فریب این فرآیند و استفاده از آن برای محافظت از خود در برابر سیستم ایمنی است.

این امر Tregs را به یک هدف جذاب برای درمان سرطان تبدیل می‌کند و در مطالعات قبلی، دانشمندان راه‌هایی برای برنامه‌ریزی مجدد Tregs به سلول‌های ایمنی سرطان‌کُش پیدا کرده‌اند. با این حال، در حالی که کاهش سطح Treg می‌تواند به آسیب‌پذیری بیشتر سرطان‌ها کمک کند، اگر این کار در کل سیستم انجام شود، خطر ایجاد عوارض خود ایمنی را به دنبال دارد. بنابراین پژوهشگران دانشگاه UCLA در پژوهش جدید خود، روش جدیدی را برای پاکسازی Tregs فقط در ناحیه بسیار نزدیک به یک تومور توسعه داده‌اند.

نتیجه نهایی، دستگاهی شده است که SymphNode نامیده می‌شود و در اصل، یک اسفنج زیست‌تخریب‌پذیر به اندازه یک پاک‌کن در انتهای یک مداد است. این اسفنج از یک ماده هیدروژل‌مانند به نام آلژینات(alginate) ساخته شده و حاوی داروهایی است که نه تنها Tregs را مسدود می‌کند، بلکه سایر سلول‌های تی ضد سرطانی را نیز احضار می‌کند.

هنگامی که یک SymphNode درست در کنار یک تومور کاشته می‌شود، با آزاد کردن محموله دارویی خود شروع به کار می‌کند.

دانشمندان این سیستم را روی موش‌های مبتلا به سرطان پستان و ملانوما آزمایش کردند که نتایج قابل توجهی به همراه داشت. SymphNode تومورها را در ۸۰ درصد مبتلایان به سرطان پستان کوچک کرد و در ۱۰۰ درصد موارد از متاستاز جلوگیری کرد.

این دستگاه حتی رشد تومور دوم را در جای دیگری از بدن متوقف کرد. در حالی که موش‌هایی که از این دستگاه بی بهره ماندند، پس از گسترش سرطان به مغز و غدد لنفاوی، در عرض چند هفته جان خود را از دست دادند.

موش‌های مبتلا به ملانوما حتی بهتر عمل کردند و تومور سرطانی ۱۰۰ درصد از موش‌های تحت درمان کوچک شد و در بیش از ۴۰ درصد از آنها به سطوح غیرقابل تشخیص کاهش یافت.

در نهایت، صرف نظر از اینکه موش‌ها مبتلا به چه نوع سرطانی بودند، طول عمر آنها به میزان قابل توجهی افزایش یافت و تا دو برابر نسبت به موش‌های درمان نشده افزایش یافت.

آزمایش نهایی نیز ۱۰۰ روز پس از شروع درمان انجام شد، زمانی که دانشمندان تومور دوم را به موش‌هایی تزریق کردند که به آنها SymphNode داده شده بود و از سرطان پستان جان سالم به در برده بودند. این تومورهای جدید رشد نکردند و این نشان می‌دهد که سیستم ایمنی موش هنوز خاطره‌ای از آنها را حفظ کرده و می‌تواند با موفقیت با آن مبارزه کند.

این مطالعه امیدها را برای درمان بالقوه جدیدی افزایش می‌دهد که نه تنها می‌تواند سرطان‌های سخت را درمان کند، بلکه از عود مجدد آنها نیز جلوگیری می‌کند.

دانشمندان در حال حاضر بر روی تجاری‌سازی این تکنیک از طریق شرکتی به نام Symphony Biosciences کار می‌کنند.

این پژوهش در مجله Nature Biomedical Engineering منتشر شده است.

۲۲۷۲۲۷

کد خبر 1717670

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: سرطان پزشک بیماری های خاص موش ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۱۴۹۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دانشمندان یک «خطای فنی» در لبه کیهان کشف کردند

نظریه معروف اینشتین برای ۱۰۰ سال ستون اصلی فیزیک مدرن بوده و به توضیح چگونگی عملکرد گرانش در زمین و خارج از فضا کمک کرده است. علاوه بر این، مطالعات بی‌شماری در طول سال‌ها صحت این نظریه را ثابت کرده‌اند و تأیید می‌کنند که گرانش بر سه بُعد فیزیکی ما و همچنین بر بُعد چهارم زمان تأثیر می‌گذارد اما به نظر می‌رسد این نظریه در مقیاس‌های بزرگ‌تر با مشکلی جزئی همراه است.

به گزارش ایسنا، رابین ون(Robin Wen)، نویسنده اصلی این پروژه و یکی از فارغ‌التحصیلان ریاضی فیزیک واترلو، در یک مقاله دانشگاهی توضیح می‌دهد: این مدل گرانش برای همه چیز از نظریه‌پردازی مه‌بانگ گرفته تا عکاسی از سیاه‌چاله‌ها ضروری بوده است.

به نقل از اس‌اف، اما وقتی سعی می‌کنیم گرانش را در مقیاس کیهانی، در مقیاس خوشه‌های کهکشانی و فراتر از آن درک کنیم، با پیش‌بینی‌های نسبیت عام به ناسازگاری‌های ظاهری بر می‌خوریم. تقریبا انگار گرانش کاملا با نظریه اینشتین مطابقت ندارد. ما این ناهماهنگی را یک «خطای فنی کیهانی» می‌نامیم. گرانش در مواجهه با فواصل میلیاردها سال نوری حدود یک درصد ضعیف‌تر می‌شود.

این مطالعه که در مجله کیهان شناسی و فیزیک اختر ذرات منتشر شد، این احتمال را بررسی کرد که قدرت گرانش حاکم بر کل جهان(ثابت گرانشی کیهانی) کمی متفاوت از ثابت گرانشی نیوتن است که گرانش را در مقیاس‌های کوچکتر، مانند مدار سیارات اطراف خورشید را کنترل می‌کند.

نیایش افشردی، استاد اخترفیزیک در دانشگاه واترلو می‌گوید: تقریبا یک قرن پیش، ستاره‌شناسان کشف کردند که جهان ما در حال انبساط است.

هر چه کهکشان‌ها دورتر باشند، سریع‌تر حرکت می‌کنند، تا جایی که به نظر می‌رسد تقریبا با سرعت نور حرکت می‌کنند و این حداکثر سرعتی است که نظریه اینشتین اجازه می‌دهد. یافته‌های ما نشان می‌دهد که در همان مقیاس‌ها، نظریه اینشتین نیز ممکن است ناکافی باشد.

بنابراین، چرا دانشمندان چنین ایده‌ای را برای اصلاح نظریه انقلابی اینشتین در نظر می‌گیرند؟ به نظر می‌رسد برخی از نظریه‌های گرانش کوانتومی جایگزین مانند گرانش هوراوا-لیفشیتز به طور طبیعی چنین نقص کیهانی را بین مقیاس‌های بزرگ و کوچک پیش‌بینی می‌کنند. مطالعه جدید یک راه ساده برای پیاده‌سازی این اثر مانند یک پاورقی به مدل استاندارد کیهان شناسی ارائه می‌دهد.

ون و همکارانش یک پارامتر جدید به نام Omega_g معرفی کردند که تفاوت بین ثابت‌های گرانشی کیهانی و نیوتنی را اندازه می‌گیرد. آنها دریافتند که مشاهدات فعلی از ماهواره پلانک که تابش پس‌زمینه مایکروویو کیهانی را اندازه‌گیری می‌کند، مقدار Omega_g را در حدود منفی ۰.۰۱ یا حدود یک درصد تفاوت در قدرت گرانش در مقیاس‌های کیهانی در مقایسه با مقیاس‌های محلی نشان می‌دهد.

یک Omega_g منفی منجر به گرانش کمی ضعیف‌تر می‌شود و باعث انبساط کیهان در بزرگترین مقیاس می‌شود. این اثر ظریف می‌تواند چند مشکل دیرینه بین مشاهدات مختلف کیهان‌شناسی در مدل استاندارد را کمی کاهش دهد.

ون می گوید: آن را مانند پاورقی برای نظریه اینشتین در نظر بگیرید. وقتی به مقیاس کیهانی رسیدید، شرایط و ضوابط اعمال می‌شود.

افشردی می‌افزاید: این مدل جدید ممکن است اولین سرنخ در معمای کیهانی باشد که ما شروع به حل آن در فضا و زمان کرده‌ایم.

محققان هشدار می‌دهند که وجود یک نقص کیهانی بر اساس داده‌های فعلی هنوز قطعی نیست. اندازه‌گیری‌های دقیق‌تری از آزمایش‌های آینده که پس‌زمینه مایکروویو کیهانی و توزیع ماده در اعماق فضا را ترسیم می‌کنند، برای تایید یا رد قطعی این شکست بالقوه نسبیت عام در انتهای کیهان مورد نیاز است.

انتهای پیام